Selasa, 15 September 2015

Riwayat Utuh Cangkal #5


Imbah tahu inya kada di banjar, Utuh Cangkal pina lamas bajalan manyubarang ampah ka unlam. Sudah parabak tabawa mutur, kadada nang patuhnya ha pulang di bajarbaru nia. Inya bingung banar napa pulang nang cagar digawi.

Handap kisah, Utuh Cangkal sampai ta ka masjid Al-Baythar. Inya langsung barabah di palatarannya. Kapala asa taulay mandapat nasib nang bakadamia. Sambil barabah, Utuh Cangkal bajikir, baistighfar, badu'a, mudahan dibari patunjuk. Kada lawas, ada suara binian managur.


"mas..."

Utuh Cangkal babuncilak, dilihatnya dua ikung bibinian nang karudungnya sama kaya pagawai bungas di salemba.

"Napa ding?" sahut Utuh Cangkal sambil masih barabahan.

Binian nang saikung, manunjuk papan nang baandak di palatar masjid, batulisan "khusus akhwat". Utuh Cangkal mairingi talunjuk binian nintu. Tapi pina kada intat-intat.

"napa artinya, ding?"

"Di sini wadahnya buhan binian, ka ay. Pian di situ aj naah..." jar binian nang saikungnya pulang, manunjuk ka palatar nang tajauh.

"ooh, damintu ah. Maap, maap," Utuh Cangkal baalih.

Di palatar subalah, Utuh Cangkal tasampuk lawan urang nang hanyar turun d masjid. Padahal Utuh Cangkal sadikit-dikit kada patuh, tapi urang nintu takurihing lawan inya. Asa nyamaaan banar hati Utuh Cangkal ada nang mangurihingi pas inya panyanyadihannya kaya nia.

"Dari mana, mas?" ujar urang nintu pulang managur, muhanya masih bakurihingan.

"Ulun mulai kandangan tuh ay. Padahal handak ka banjar, tapi nang ngaran ulun nih pina kada tapi pintar taturun di sia. Bubuhan baju sangu tatinggal di taksi pulang..." jar Utuh Cangkal mangisahakan sabarataan, padahal urang nintu batakun sahuaran haja.

"O kayak itu kah? Mun pian handak, umpat guring di anu kami tu nah tampulu pian balum dapat kus-kusan." urang nintu manunjuk ka rumah samin batingkat di higa pauduan. Di atas batikap papan batulisan "AMAL: angkatan muda al-baythar."

"Tapi ulun pinanya pacang ngalih bacari kus. Ulun kd baduit... Padahal handak bacari gawian pang marantau niti," ujar Utuh Cangkal pulang.

"Pian bisa maapa?"

"Mahuak nyiur bisa, bairik bisa..."

Mandangar nang disambati Utuh Cangkal, urang nintu pina bapikir. Dimhatinya kada tapakai nang kakayanitu di sia.

"bagunting rambut bisa lah?" takun urang itu pulang.

"malaran haja pang... "

"Nah, pas banar, kawan ulun ada nang baisian paguntingan rambut. Pian umpat di situ gin lah."

Muha Utuh Cangkal langsung pina himung. Mulai malam itu jua, Utuh Cangkal langsung bagwian. Wayah malam bamula landung, pas buhannya handak tutupan, datang binian mambawa kakanakan.

"Gundul semi ya, mas," ujar binian itu sambil mandudukakan kakanakan nang dibawanya.

"inggih, ading baranai di sini lah, " jar Utuh Cangkal sambil manutupi awak kakanak itu lawan kain.

"Eh, ini mas yang di salemba sore tadi kan ya?" jar binian tadi pina takajut.

"Eh, pian kah..." Utuh Cangkal kada karuan rasa batamuan pulang lawan pujaan hati. Awaknya asa panas dingin. Paluh sampai taka gunting. Kakanak tadi mulai kada sabar mahadangi.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

NB: ketika menulis ini, saya merasakan sangat hambar. Apa kalian juga merasakan hal yg sama? Episode kali ini bisa dikatakan "KADA RAMI"
mohon kejujurannya y temen2...

Tidak ada komentar:

Posting Komentar